چقدر گرفته اند و کدر چشمهایت

این بیشه های مه آلود،

چشمهایت ،

متهمی که در فرار با ترسهای پنهانش

گلوله می خورد.

مفتولهای بر تابیده اند خار ـ خارٍ مژه گانت

حال اینکه تو

از مرزهای ممنوع می گذری

با گمشدگانی در پشت سر...

چقدر رمنده اند و وحشی لبانت

و چقدر دور

صدایت...

حال اینکه تو

مهمان شبانه همگانی

همه کس

و

هیچ کس