Zone de Texte: دو شعر از آنا آخواتوآ  

Nouvelle page 1 Nouvelle page 1

 

 

                                                     

               

براى چه آب را به زهر آلوديد

و نان مرا به ناپاكى آغشتيد؟

براى چه واپسين آزادى را

به قرارگاه دزدان تبديل مى‏كنيد؟

 

براى آنكه به تمسخر نگرفتم‏

مرگ تلخ يارانم را؟

براى آنكه وفادار ماندم‏

به ميهن غمزده خويش؟

بگذار چنين باشد. بى‏دژخيم و كُنده‏

شاعرى بر زمين نباشد.

بر ماست  رخت توبه‏

بر ماست با شمع رفتن و موييدن

(1935 )

 

 

به ياد م. م. زوشنكو

گويى از دوردست صدايى مى‏شنوم‏

و پيرامونم هيچ كس و هيچ چيز نيست.

در اين زمين سياه پرمهر

پيكر او را مى‏سپاريد

نه سنگ خارا، نه بيد گريان‏

اين خاك آرميده را نخواهد پوشاند

تنها بادهاى دريايى خليج

براى گريستن بر او، به پرواز در مى‏آيند

 

 

 

 

 

بازگشت

 

               

  

arefani@hotmail.com

www.jazma.1colony.com